grzechy główne blogasków

Nikumu

Dzień dobry!
To i ja się wypowiem, jeśli można.
Do wypowiedzi sylville o patosie dorzucę jeszcze pytania retoryczne, których jest więcej niż opisów.
Do tego rozmyślania nad sensem życia podczas kąpieli albo jajecznicy.
Ucieczki w czasie rozmów, najczęściej przy wyznaniu uczuć.
Określenie "zielonooka", "rudowłosa", "blĄdwłosa" i inne maści.

Nie sposób nie zgodzić się z Ichi i wymienioną Marysieńką.

Jeśli chodzi o sceny erotyczne to najbardziej denerwujące jest dla mnie zamienianie słowa "seks" na "to".

Z zakładek, to nie przepadam za SPAM-ownikami i zakładkami z bohaterami. Uważam, że autor jest w stanie usunąć niechciane wiadomości, w szczególności, jeśli blog jest jeszcze mało popularny.

Ichi

Zakładki z bohaterami są rzeczą, której wolałabym nie widzieć na żadnym blogu, nie tylko na blogaskach.

Tymczasem przypomniała mi się jeszcze jedna sprawa. Zalinkowane zdjęcia kreacji, samochodów, czegokolwiek innego zamiast opisów. Okropnie mnie to irytuje. To nawet nie jest skracanie sobie drogi, ale po prostu czyste lenistwo. Czytasz, czytasz - TFU! przedzierasz się przez nagromadzenie kretynizmów i błędów - a tu nagle zdjęcie. Niektórzy ynelygenci jeszcze podpiszą: ( dop. autorki: tak wyglądała sukienka). Inni załatwią to bardziej elegancko linkując zgrabnie wyraz "klik". Nie mniej jednak, niezależnie od sposobu wciskania zdjęcia/obrazka - jest to denerwujące.

sylville

zgadzam się, że sceny erotyczne są trudne do napisania pod tym względem, że strasznie trudno uchwycić granicę między anatomiczną dokładnością a wymuskanymi metaforami z 'bujną męskością' na czele. zresztą, o czym my mówimy, teraz idzie cała fala ffków, w których 'that' będzie 'down there' i wszystkiemu będzie się przypatrywać inner goddess bohaterki; jeszcze za tymi metaforami zatęsknimy.

o, pytania retoryczne, jak mogłam zapomnieć! klasyk. i jeszcze te wszystkie głębokie, głębokie refleksje z dużą ilością wielokropków. najlepiej o pogodzie, śmierci, życiu, miłości i drożdżówce z serem.

edit: lol, *naprawdę* ludzie wstawiają linki do sukienek i innych takich pierdół? jeszcze tego nie widziałam, ale na wszelki wypadek już się zacznę tego bać.

die_Kreatur

Cath

Wiecie co? A mnie się całe życie wydawało, że właśnie zwykłego opisu jajecznicy najbardziej mi w opowiadaniu brakuje ;P. Niekiedy ucieczki w trakcie wyznawania uczuć są dobre, bo mimo wszystko coś mówią o charakterze bohatera, moim zdaniem. Gorzej, jeśli wszyscy bohaterowie tak robią. Nie wiem, może ja jestem jakaś inna i dlatego uwielbiam czytać o scenach erotycznych (pisać w sumie trochę też). Swoją drogą ciekawe argumenty na ten temat leciały dzisiaj u Was na ocenialni Wink

. Mam w kolejce bloga ocenionego przez Etkę i na pierwszy rzut oka wydawał mi się dużo sympatyczniejszy, aniżeli to wynika z oceny. Swoją drogą lubię czytać wasze szlafrokowe wywody, chwilami są nieziemskie. Ja lubię refleksje o ile są napisane na jakimś poziomie i faktycznie odnoszą się do zaproponowanego tematu. I jakoś nigdy nie miałam nic do wielokropków, chyba że mówimy o całym stadzie.

Cath

Nikumu

Sukienki jak sukienki, całe zestawy ubiorów podają, oczywiście to, co jest w danej chwili modne. Spotkałam się jeszcze ze zdjęciami samochodu.

A co do scen erotycznych - męskie genitalia zawsze są ŁOGROMNE - no chyba, że to nie jest tru laf głównej bohaterki.

Miękko

O tak, jeszcze te prologi, które zaczynają się definicjami typu: "Miłość, co to tak właściwie jest? Jedni sądzą, że..., inni mówią natomiast...". Stra-szne! Tak się to potwornie czyta, że szkoda gadać. I jeszcze najlepiej jak na koniec przychodzi zamkniecie klamry i coś w stylu: "Główny bohater nie wiedział czym jest miłość, ale miał się dowiedzieć już wkrótce". Czyli cliffhanger w stylu: "To wszystko i jeszcze więcej już w następnym odcinku!".

Nikumu

Cath

isamar

Cath

Niofomune

Jeszcze co do wrzucania zdjęć, ja spotkałam się też ze zdjęciami domu. "Ania zobaczyła swój nowy dom, który wyglądał tak:..." Gdybym była oceniającą, to widząc coś takiego, jechałabym bezlitośnie po stylu albo kreacji świata przedstawionego (albo obu, nie ma sprawiedliwości). W końcu co to jest, opowiadanie czy fotoblog? Ludzie nie potrafią opisywać, paluszki bolą od napisania chociażby "dom był ładny, biały i otoczony ogrodem", więc trzeba wbić do pustych główek, że opisy są jednym z elementów opowiadania i nie można ich zastąpić wyszperanym w necie obrazeczkiem.

A jeszcze z innej beczki, szału dostaję, kiedy po wypisaniu komuś błędów i po uzupełnieniu wywodu poradami, dostaję odpowiedź, że autorka nie jest idealna i nie uważa się za objawienie literackie, więc wyp... z bloga. To jeden z tych momentów, w których cieszę się, że nie zaczęłam nigdy oceniać i w którym daję sobie na parę miesięcy spokój z poprawianiem czytanego tekstu.

Nikumu

isamar

A ja stanę w obronie tych zdjęć.
Bo widzicie, kiedy czyta się tekst i nagle pojawia się coś w rodzaju "który wyglądał tak: link" - to zaburza tok narracji, do której przywykliśmy, i strukturę opowiadania.
ALE. Literatura musi się rozwijać - w wieku XVI proza (nie daj borze proza okołopowieściowa) uznawana była za dno. Właściwie do wieku XVIII/XIX pisano poezją. Dopiero wiek XIX przyniósł powieść i mniejsze formy epickie, które kochamy. Internet - w moim mniemaniu - jest absolutnie świetnym medium i nie widzę powodu, by go nie wykorzystywać. Słyszeliście kiedyś o takich opowiadaniach-hipertekstach (nie pamiętam, jakże się to dokładnie nazywało), w których poszczególne słowa w danym opowiadaniu są odnośnikami do innych opowiadań, powiązanych tych słowem-kluczem? Albo o opowiadaniach, których ciąg dalszy wybiera czytelnik, klikając odpowiedni link - i czyta tę wersję historii, którą chce? To jest absolutnie genialne. I te linkowane obrazki wspomagające wyobraźnię są dla mnie - rzecz jasna, na mniejszą skalę - właśnie czymś takim. Oczywiście, zaburzają tok narracyjny (proza gwałciła kiedyś literaturę, ponieważ nie była wymuskaną poezją) - ale może warto z tego toku rezygnować dla nowych osiągnięć, nowych form?

Cath

Miękko

W święta był o tym artykuł w Wyborczej, pamiętam jak dziś. Autor mówił o tym właśnie, że na początku, jest to świetny pomysł, zwłaszcza w opowiadankach dla dzieci, ale prorokował też rychły schyłek literatury jako takiej. Tutaj oczywiście pomyślałam, że przesadza, ale tak naprawdę - kto wie, kiedy już rozprzestrzeniają się te wszystkie okulary google, a internet jest czymś w zasadzie niezbędnym do funkcjonowania...
Jednego jestem pewna - nie chcę, żeby coś takiego było wprowadzane do literatury przez autorów, nazwijmy to, najniższego sortu. Bo z jednej strony to naprawdę może być coś świetnego, ale nieumiejętne zastosowanie (do czego oczywiście łapią się te słabsze blogi) raczej odstraszy od tego tę cześć społeczeństwa, która będzie miała szansę się z tym zetknąć. Czy to jest przyszłość literatury? Nie wiem, ciężko mi powiedzieć czy na tę chwilę chciałabym czytać takie książki, ale nie wiem też, czy kiedy do tego dojdzie będę miała coś do powiedzenia - skoro masowo mamy problemy z dłuższym skupieniem uwagi, być może tylko tego typu rozwiązania będą miały przyszłość, bo będą potrafiły przyciągnąć i utrzymać czytelnika.

isamar

Ooo, ja bym nie powiedziała, że takie rozwiązanie odrzuca od literatury blogowej - przeciwnie, odrzuca koneserów, osoby, które dopiero zaczynają przygodę z literaturą, chętnie pójdą na obrazkową łatwiznę.
Osoby pozbawione wizualnej wyobraźni (czytaj: Isamar) również. Oczywiście, kiedy serwują mi czerwony top i skórzaną mini jako szkolny mundurek Hermiony Granger, zmieniam stronę; ale kiedy pokazują mi piękny dom, kuchnię z dębowymi meblami, zbliżanie na elegancki czajniczek z porcelany z fikuśnym wzorkiem, którego nie sposób oddać słowami - no ba, czemu nie?

Cath

I doszliśmy do tego, że wszystko jest dobre i dla ludzi, pod warunkiem, że jest zrobione umiejętnie.

isamar

No nie. Latające za kursorem gówno zawsze będzie złe ^^