podstawa programowa w liceach

Cath

To nie może być tak, że większość lektur jest dla mnie nudna (nie wszystkie), ale nie zmieniać faktu, że swoją wartość mają? Owszem, ja się zanudzę, ale przy okazji dowiem czegoś, będę bogatsza o doświadczenie. Poza tym czasami lubię trochę podpuszczać (nie mylić z prowokacją). Zastanawia mnie dlaczego inaczej rozmawia się z osobą, która uważa to samo co my, a inaczej z tą, która nam zaprzecza. I jak łatwo ocenić po pozorach i strzępkowych informacjach. Nie wiem czy gdybym była aż tak ograniczona itd. to bym skończyła humana i bardzo dobrze napisałam rozszerzenie z polaka. I jednocześnie nawet jak tych lektur nie lubię, to je znam.

Kniga

Tak z ciekawości spytam - ile mieliście/macie godzin polskiego w tygodniu, że program wam się nie mieści?

sylville

z ręką na sercu przyznam, że nie pamiętam; chyba 6/6/6 albo 7/6/5, coś takiego. na przestrzeni trzech lat się sumowało do 18-19 w każdym razie.

Penny

O.o
przeczytałam ten program i trwam w szoku. W szoku, nie w oburzeniu. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, że będąc na biolchemie (4/5? godzin polskiego tygodniowo + godzina wychowawcza także na polski przeznaczona) przerobiliśmy materiał z rozszerzenia + kilka pozycji więcej. Czyli się da.
Cath, z całym szacunkiem, skończenie humana (czy jakiejkolwiek innej klasy w liceum) w dzisiejszych czasach specjalnym osiągnięciem nie jest. A co do Twojej matury, to już sama w którymś wątku przyznałaś, że pisałaś najdurniejsze rzeczy, jakie Ci przyszły do głowy Wink

isamar

A ja na pewno 7-8 w którymś momencie plus w klasie maturalnej godziny czy dwie na same wypracowania (ale to już w ramach pozytywnej nadgorliwości polonistki). Z tym że my dużo rzeczy pisaliśmy na zajęciach, dużo publicystyki mieliśmy w podręczniku i kilka ekranizacji też obejrzeliśmy - stąd może problemy z wyrobieniem się z lekturami - chociaż, o ile pamiętam, przerobiliśmy wszystko, co mieliśmy przerobić. Tylko szkoda, że nie więcej. Znaczy się, dalej nie mogę przeżyć, że Zola, Flaubert i Balzak są w kanonie, a my z nich chyba nawet fragmentów nie przerabialiśmy.

Cath

isamar

Po pierwsze: matura dzisiaj (nawet napisana na dużo punkcików) o niczym nie świadczy. Znam ludzi, o których bardzo, bardzo trudno myśleć inaczej niż: debil - a maturę mają, dobrze zdaną.
Po drugie: jakoś strasznie demonizujecie ten klucz. Nie wiem, może ja myślę schematycznie, może za mało kreatywna jestem, może zbyt konformistyczna - ale nigdy się do niczego nie zmuszałam w wypracowaniach (no, może do jednego idiotyzmu: napisania, skąd fragment pochodzi, co dla mnie było zawsze oczywiste, a co klucz lubi mieć określone) i wszystkie, łącznie z egzaminowym, miałam oceniane wysoko.

Cath

Podstawową może tak, a że rozszerzoną to jeszcze nie słyszałam, aby byle debil potrafił. Poza tym może nie świadczy o jakiś wybitnych zdolnościach, ale o czymś świadczy na pewno. A na przykład o tym, że kompletnym ignorantem i kretynem się nie jest. W końcu po coś jest ta matura, czyż nie? A z tego co my tutaj mówimy wynika, że jest kompletnie zbędna, nieużyteczna i ludzie, którzy ją tworzą mijają się z powołaniem, skoro nie ukazuje nawet kto ma większą wiedzę od kogoś innego. Osobiście chciałam tylko zwrócić uwagę na to, że aż tak źle ze mną nie jest jak myśli Penny, i uważam, że akurat o tym mój wynik na maturze świadczyć może.

sylville

świadczy o tym, że nauczyło się myśleć po ministerialnemu i pod klucz. tyle. swojej matury przywoływać tu nie będę, ale mogę za to obalić pogląd, że dobrze zdana rozszerzona o czymś świadczy. znam osobę, która poszła na rozszerzoną na skutek presji rodziny. wcześniej osoba ta chodziła na korki, na których uczono ją pisać pod klucz. i napisała. dostała więcej punktów niż ja, chociaż z polskiego szło jej średnio, książek czytać nie lubiła i w ogóle ciężko ją było nazwać osobą uzdolnioną humanistycznie. nie wiem, może to i jakaś sprawiedliwość, że ciężka praca popłaca i inne takie frazesy.

isamar

Na moich studiach jest sporo może nie debili, ale osób poważnie ograniczonych i popisujących się głupotą i ignorancją, którzy rozszerzoną mają. Więc nie, nie uważam, aby przeczytanie tekstu i napisanie z niego wypracowania było wielkim osiągnięciem. Między rozszerzeniem a podstawą z polskiego jest taka różnica, że nie możesz się machnąć w odpowiedziach do CRu, więc masz łatwiej, a jeśli chodzi o klucz - po prostu musisz powiedzieć jeszcze parę zdań o tym, jak jest coś napisane, a nie tylko o tym, co jest napisane. To naprawdę nieduża różnica, o ile się wie, co trzeba zawrzeć.

Główny problem z maturą na tym polega, że można ją napisać nieźle (jeśli nie lepiej) na podstawie samego tekstu, który masz dołączony do matury. A więc nie trzeba mieć ani żadnej wiedzy, ani oczytania - tak więc nie, nie jest dla mnie miarodajna.

Cath

Gdzie ja napisałam, że to jakieś wielkie osiągnięcie? Po prostu próbuję się dowiedzieć dlaczego to, że wolę poezję od prozy i dlatego generalnie za klasykami literatury nie przepadam sprawia, że jestem ograniczona. No i co najważniejsze, że ograniczona jestem, bo dobry romans historyczny jest w stanie mnie 'zaspokoić'. Wszystkich, którzy uważają, że każda pierwsza lepsza z brzegu osoba, każdą maturę dobrze napisać potrafi odsyłam do rozszerzonej filozofii. I przede wszystkim, skoro nie chcecie myśleć stereotypowo i tak jak nauczali kiedyś w szkole, to dlaczego przyjmujecie za właściwy jedynie jeden tok rozumowania? To co jest literaturą wysoką, a co nie jest też ktoś wymyślił. Subiektywizm tak zwany. Jakbym to wszystko przyjmowała za pewnik bez zastanowienia to bym straciła szacunek do samej siebie. Nie jestem osobą wybitną, i nigdy pewnie nie będę, ale sama chcę decydować o tym, co jest dla mnie dobre.
I Boże drogi nie nawołuję do czytania głupich, infantylnych i źle napisanych książek, bo zaraz tak ktoś pomyśli zapewne. Ale ludzie powinni być przede wszystkim szczęśliwi i jeśli ktoś chce sobie życie zmarnować w postrzeganiu jednej osoby, a sam w sobie czuje spełnienie, to ja mu tego zabronić nie zamierzam. Tak samo jak nie zabronię nikomu uprawiać hazardu, bo dla mnie można za dużo stracić. Albo nie zabronię trzymać w domu stu pięćdziesięciu kotów i rozmawiać z nimi codziennie.

sylville

jako że nigdzie nie stosowałam argumentów ad personam, to przejdę do drugiej części wypowiedzi, bo do pierwszej się nie poczuwam:

isamar

Totalnie nie rozumiem, czemu bierzesz wszystko do siebie, Cath. I czemu muszę czwarty raz czytać o twoich upodobaniach literackich, kiedy toczymy dyskusję na zupełnie inne tematy niż ty. I czemu namiętnie przekręcasz to, co ja mówię (uparcie stosując nazwę "romans", tam gdzie u mnie zawsze był "harlequin", a to nie jest, powtórzę po raz enty, to samo). I nie chcę zrozumieć, uprzedzam, na wypadek gdybyś znowu szykowała elaborat pod tytułem "Ja". Skończmy te personalne kwestie.

Co do szczęścia w czytaniu: daleka jestem od mówienia ludziom, co mają czytać, chociaż bardzo bym chciała im powiedzieć i bardzo jestem pewna, że to by im dobrze zrobiło. Ale darujmy. Niemniej szkoła, w przeciwieństwie do mnie, jest instytucją, która ma takie prawo. Znaczy się: szkoła nie jest dla przyjemności, szkoła jest po to, żeby uczyć i rozwijać, ergo: kanon lektur świętym jest.

A tak poważnie mówiąc, to podpisuję się pod tym, co sylville rzekła.

Cath

Dobra ustalmy raz na zawsze jedno: ja absolutnie nie walczę z kanonem. I osobiście nie wyrzuciłabym niczego, bo właśnie przez to, że poznałam takie, a nie inne lektury jestem w stanie stwierdzić jaki jest mój gust i przynajmniej mam pewność, że ktoś nie wciśnie mi byle jakiego shitu tylko dlatego, że jest to modne. Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że kocham 'filozofować' i denerwuje mnie to, że ktoś kiedyś przez fakt lepszego pochodzenia, szczęścia, i diabli wiedzą czego jeszcze zostaje niepodważalnym autorytetem, a ktoś, kto nie ma na to warunków, choćby jako jednostka posiadał predyspozycję do bycia wybitnym nigdy nim nie będzie.

mol

sylville

Cath

sylville

Cath

Podsumowując: Ja bym do kanonu nic więcej nie wciskała. A co do liczby godzin to wydaje mi się, że akurat polski ma ich bardzo dużo, a na rozszerzeniu jeszcze więcej. I nie do końca też jestem zdania, aby wszystko trzeba było omawiać na lekcjach, w końcu lektur też na lekcjach się nie czyta, tylko w domu. Jak ktoś chce to potrafi. Dla mnie większym problemem jest fakt, że np. przy rozszerzonej historii masz tylko 3h w tyg, a przy WOS-ie przez dwa lata po godzinie, a rok 2h. Podobnie pewnie jest ze wszystkimi innymi przedmiotami, które nie są polskim, albo matematyką. Chociaż nie twierdzę, że tematy na polskim są rozłożone idealnie zawsze i wszędzie.

mol